HER ŞEY EMANET

İnsan bir kere tek başına kalmaya görsün nerede olsa tek başınadır. Meydan savaşımda bile. (Kemal Tahir) Aslında bizim olan hiçbirşey yoktur. Her şey emanet. Bir hayalin varsa ve aklındaysa peşini bırakmamalısın. İnsanlar kendi yapamadıkları şeyleri bizim de yapamayacağımızı söylerler. Oysa o vazgeçiren aklındakinin gölgesidir. İnsan kendisi için mutlu ise başkasının ne düşündüğü önemli değil. Tutkusu rüzgar da kalmış kişinin, beyni dalgalanır, hüznü coşar, sevinçleri dağınık kalır. Her yaşta bir şey öğrenir insan. Yeter ki istesin. Ve bu öğrenimin kestirmesi de yoktur. Yaşayacaksın ve göreceksin önünde ne kadar engel olduğunu. İnsanların bazıları karakterleri gereği yaşayarak, bazıları etrafı gözlemleyerek hayatın iyi veya kötü yanlarını öğreniyorlar. Önemli olan geç kalmamak. Çünkü her şey zamana bağlı. Gerek olgunluk, gerek sevgi, gerek aşk, gerek iman, gerek sabır vs. her şey. İnsan olmak hele de iyi insan olmak zordur. Toprak ezdikçe sertleşir, insan dertlerine şükrettikçe insanlaşır. Bir insanın taşıyabileceğinden fazla taşı sırtına yükleyip, bir yerden bir yere en hızlı şekilde taşıyabilen işçiye maşallah çok çalışkan denmesi, işçinin sağlığını erken yaşta kaybedip ağrılı ve huzursuz bir yaşama mahkum olması demektir. Ama o maşallah çok çalışkandım der ve geçer.

Yeri gelecek hatalarımızdan ders alacak, yeri gelecek hatalarımızdan aldığımız dersle daha iyi kararlar vermenin mutluluğunu yaşayacağız. Geçmişte edindiğimiz deneyimler bizim insanlara karşı ön yargılı bir tutum sergilememize  neden olmamalı. Bazen insanlar yapacağını yapar hasarı da biz de kalır. Bu saatten sonra bizi kıran, inciten  insanlara kilitlenerek yaşamak içimizde ön yargı taşımak bize hiç birşey kazandırmaz, hatta kaybettirir. Birilerini affetmediğimiz sürece yaşadığımız tatsız olaylar bize her gün zarar vermeye başlar. Her birimiz yaptıklarımızın karşılığını alıyoruz. İyinin de, kötünün de. İnsanlarla konuştuğumuzda, gülümsediğimizde yaşadığımızı anlarız. Bu hayatta her şeyin bir ruhu var. Geçmiş geleceğe yön veriyor. Ama bu yönü geleceği yaşarken anlıyoruz, anı yaşarken farkına varamıyoruz. Sonra da geçmişi boş vermeye çalışıyoruz. Hiç kimse geçmişi unuttum yada unuturum diyemez. Bunu yapabilenler rahat, kaygısız ve anı yaşayanlardır. Geçmişiniz daima aklınızdaysa ve bir çok şeyi geçmişte kaybetmişseniz bu insanlarla bağlarınız halen devam ediyorsa siz istemeseniz de geçmişi yaşarsınız.

DNA zincirinin uzunluğunun bir yetişkin de güneşe yaklaşık olarak 250 defa gidip gelmek kadar olduğunu öğrendim. Ve odur budur hiç bir şeye hayret etmiyorum. Kırılmaya ve üzülmeye değmez. Çünkü her şeye geç kalmış olursun. Belki mutluluğa, belki aşka, belki de hayata. Ne kadar iyi niyetli olursan ol, herkes kendi çıkarları doğrultusun da seni yargılayarak karar veriyor. Hayat acımasız çevrendeki insanları çok iyi seçmek gerekiyor. İnsanların beş paralık olmak için beş bin takla attığını, her an ummadığın yerlerden okkalı kazık yenilebileceğini şahsen çok iyi öğrendim.

Çok değer verdiklerimiz kendisini vazgeçilmez sanıp nerede duracağını ve haddini bilmiyor. Değerlilik duygusunu maddiyatla ölçüyor. Fark ettiğiniz an verin ağzının payını ve uzaklaşın. Hayat felsefem; Arkama hiç bakmadım. Bakmam! Gelecek her zaman arkandadır. Sadece yanıma bakarım sık sık. İhanet edecek dostlar ve insanlar hep oradadır.